Logistiek: van Eindhoven naar Ormoc

Addie Bom is logistiek expert gespecialiseerd in ‘moeilijke landen’.  Hij reisde mee met de eerste lading SHO goederen in het vliegtuig dat op 14 november uit Eindhoven vertrok.

“Noodhulp gaat recht tegen alle normale procedures in. Gewoonlijk bereid je iedere stap van tevoren in Nederland voor. Alles kan per telefoon. Als het goed is loopt het hele proces van A naar B als een geoliede machine. Je kent de distributeurs, je kent de leveranciers, je weet waar de goederen aankomen, waarvandaan ze vertrekken. Het is allemaal van tevoren bedacht.

Bij noodhulp gaat nooit iets zoals je denkt dat het gaat. Je verlaat de geoliede machine en bekijkt stapje voor stapje hoe het gaat. Dat was de reden dat ik meereisde met de spullen in het vliegtuig.

Tijdens de tussenstop in Dubai heb ik vooruit gebeld naar de logistieke man van Cordaid Mensen in Nood, die al op de Filipijnen was. Hij kon mij vertellen wat ons te wachten stond bij aankomst, wat handig was om te doen, wat er al geregeld was aan pre-clearance bij de douane.

Chauffeurs

Toen de goederen in de haven van Cebu stonden konden ze niet verder, omdat de vrachtwagenchauffeurs niet over wilden steken naar Ormoc, op Leyte. Zij kwamen van Cebu en wilden niet naar het rampgebied omdat ze niet wisten wat ze zouden aantreffen en of ze wel weer terug konden keren. We hebben toen via CRS (Catholic Relief Services) en met behulp van de Nederlandse Honorair Consul ander vervoer kunnen regelen. Die chauffeurs en trucks kwamen van Ormoc en wilden graag terug.

Terwijl dat allemaal gaande was zat ik al vooruit te denken: hoe krijgen we de spullen van Ormoc bij de dorpen? Hoe zijn de wegen? Kunnen we met de grote vrachtwagens de dorpen in? Of moeten we eerst de spullen overladen op kleinere trucs? Kan dat direct of moeten we de spullen eerst opslaan? En zo ja, waar dan? Door hierover met de lokale organisaties te praten komen de beste oplossingen vanzelf naar boven.

Distributie

Het goed uitdelen van goederen is een kunst op zich. Mensen denken soms dat we die tentzeilen uit de lucht zo over het land uitstrooien – dat is het echt niet. Goederen uitstrooien doe je alleen maar in uiterste nood, als je een gebied helemaal niet in kunt.

Hoe verder je het land intrekt, hoe beter. We organiseren de distributie het liefste in de dorpen zelf. Mensen staan netjes in de rij en we kunnen registreren wie wat heeft gekregen.

Rustig

Ik heb weinig gelet op de ellende om mij heen. Natuurlijk zie je wel wat, maar ik probeer mijn gevoel een beetje uit te schakelen. Het is zaak om heel rustig te blijven en me te concentreren op de logistiek. De goederen moeten uitgedeeld worden, daarna is er tijd om rond te kijken en met mensen te praten en wat bij te komen. Slapen of eten schiet er namelijk vaak bij in. Vertrekt de ferry onverwachts drie uur later, dan kom je drie uur later aan en mis je drie uur slaap, een maaltijd en de mogelijkheid om te douchen. Dat hoort erbij.

Wat me wel opviel was hoe rustig de sfeer was overal. Mensen waren uiterst behulpzaam, ook in de drukke haven van Cebu. De Filipijnen zelf waren zeer bereid de handen uit de mouwen te steken.  Nog voordat we klaar waren met de eerste distributie lagen de eerste zeilen al op de daken.

Ik ben uiteindelijk 48 uur op Leyte geweest. Woensdag ben ik met een commerciële vlucht weer naar Nederland gegaan. Sinds vrijdag ben ik weer aan het werk in mijn normale baan, maar het gaat nog niet zo hard. Iedereen wil weten wat ik daar heb meegemaakt.”