Ik zit weer in het vliegtuig terug naar Nederland en ik ga met veel meer bagage terug dan heen. Ik heb zo veel geleerd de afgelopen dagen: over de wijze waarop ik mezelf, mijn omgeving en de programma’s van Save the Children kan beschermen en over de achtergronden van de ramp in West-Afrika. Niet alleen ik, maar ook mijn reisgenoot en topfotograaf Chris de Bode, zijn er klaar voor. Sterker nog… We hebben er zin in (ook al is dit een beetje vreemde woordkeuze in dit verband). Er moet nog zo veel verteld en getoond worden. We voelen ons bevoorrecht dat wij die rol mogen vervullen.

Ik heb gister beloofd om meer te vertellen over de reden waarom dit zo’n grote epidemie is geworden. Om het te begrijpen: vergeet je referentiekader van Nederland. Liberia, Guinee en Sierra Leone zijn alle drie landen met een geschiedenis van burgeroorlog. Net als bij ons na de oorlog moest er dus veel opgebouwd worden. Dan heb ik het niet alleen over gebouwen, maar vooral over diensten zoals onderwijs, gezondheidszorg, rechtshandhaving en overheden in het algemeen. Generaties waren ongeschoold, de economie zwak en de voorzieningen gering. Ter illustratie: in Liberia werkte voor de ebola uitbraak maar 51 artsen op 11 miljoen inwoners.

De cultuur van de West-Afrikanen kenmerkt zich door religie, rituelen, zwarte magie en een grote dosis wantrouwen richting overheden. Iedereen boven de 15 jaar is opgegroeid met weerstand tegen autoriteiten, wederom als gevolg van de oorlog. Denk daar dan ook nog bij dat het merendeel van bijvoorbeeld de Liberianen ver onder de armoedegrens leeft, op het platteland woont zonder stroom of stromend water en iedereen zal snappen dat dit de ideale omstandigheden zijn voor een sluipmoordenaar zoals ebola.

En zo kreeg het virus de kans om om zich heen te grijpen: zieken werden thuis verzorgd, de doden ritueel begraven en het systeem merkte pas laat dat ebola in het spel was. Hulporganisaties werken al maanden aan het behandelen, isoleren en voorkomen. De lokale context en de kenmerken van de ziekte maken het moeilijk. Maar samen sta je sterker… En dus opent Giro555. Zodat er net als in het veld ook samengewerkt kan worden aan het werven van hopelijk veel en broodnodige fondsen. Ik hoop dat u meedoet en ik zal u vanuit Liberia op de hoogte houden van de noodzaak, het nut en de resultaten. Da’s beloofd!

Sabine Copinga (40) is persvoorlichter en storyteller bij Save the Children. Ze is vanaf 8 november t/m 28 november in Liberia om verslag te doen van de ebola-ramp voor Giro 555. Volg Sabine op twitter voor de laatste updates:@striplec