CARE: ” Mensen werken samen om te overleven in rampgebied”

CARE Nederland medewerkster Sandra Bulling doet verslag van haar ervaringen in Ormoc City, Leyte  op de Filippijnen

” De nieuwsberichten over agressieve Filippino’s en plunderingen in het getroffen gebied doen mij ineenkrimpen. Ja, er zijn veelvuldige plunderingen. Ja, er zijn winkels waar geen koopwaar meer te vinden is. Maar de mensen zijn zo wanhopig. Ze hebben alles verloren, hun leven is letterlijk verwoest.

　Plunderingen? Winkels zijn gesloten. Er is geen water, voedsel of brandstof. Winkeliers proberen voor hun eigen gezin te zorgen en rouwen om dierbaren die bij de ramp zijn omgekomen. Ik begrijp dat het openen van hun winkel niet op de eerste plaats staat.  Maar plunderingen? Mensen staan geduldig in de rij te wachten en delen eten en water met elkaar. Zelfs nu nog, nu het voedsel en het water in de winkels bijna op is – of er gewoon niet meer is.

De mensen zijn zwaar getraumatiseerd. Ieder persoon met wie ik spreek vertelt mij een afschuwelijk verhaal. Zo ontmoette ik gisteren een vrouw die beviel van een dochter in de deuropening van een kerk. Ik sprak met een man die gevangen zat in zijn eigen huis aan de kust tijdens de tyfoon. De vloedgolf was zo hoog, dat hij naar de tweede verdieping van zijn huis vluchtte. Ook de bovenverdieping kon hem niet beschermen tegen het natuurgeweld – de wind blies het dak boven hem weg.

Politieagenten, ambtenaren, artsen, verpleegkundigen … ze zijn allemaal door de ramp getroffen. Allemaal doen ze hun best anderen te helpen, terwijl ze ook de zorg dragen voor hun gezin.

Dit zijn slechts een paar voorbeelden van de wanhoop. Ik denk dat ieder van ons een toevlucht zou nemen tot drastische maatregelen als het leven ​​van je eigen kind op het spel staat. Maar, tegelijkertijd kom ik vriendelijkheid tegen. Ik zie mensen die elkaar helpen. Ik zie mensen glimlachen en lachen te midden van de chaos. Drie keer per dag moeten we stoppen om onze autobanden te verwisselen vanwege het vele puin. Iedereen die banden heeft, probeert zijn of haar best te doen om ons te helpen.

Telkens als we de weg kwijtraken door de puinhoop, doen mensen hun best om ons de weg te wijzen. Mensen helpen elkaar waar het maar kan. Zo brengen ze elkaar naar ziekenhuizen om dierbaren te vinden of  voeren reparaties van daken uit. Ook geven ze ons de informatie die we nodig hebben zodat wij onze hulp kunnen verlenen. In Jaro sliepen we bij een evacuatie centrum. De chef van de rampcommissie bood ons zijn twee hangmatten aan om in te slapen.

Filippino’s zijn sterke mensen. Ieder jaar hebben ze te maken met een aantal rampen zoals: orkanen, aardverschuivingen of aardbevingen. De ramp die nu over ze heen krijgen gaat ons voorstellingsvermogen te boven. De Filippino’s zijn sterk. Ze doen hun best om elkaar te helpen met de kleine voorraden die er nog zijn” .