De 22-jarige Syrische rechtenstudente Batoul zet zich als vrijwilligster in voor de slachtoffers van de Syrische burgeroorlog. Levens redden, lichamen bergen, pijn verlichten en troost bieden. Zo zien haar dagen bij de Syrische Rode Halve Maan, onderdeel van de Rode Kruisbeweging, er uit.  “Alleen zo kan ik de gruwelen van deze oorlog aan. Mensen helpen is mijn manier van overleven.”

Batoul is ingedeeld bij de Eerste Hulpteams die dagelijks met een ambulance uitrukken voor de slachtoffers van gevechten en explosies. Batoul: “Elke minuut kan je laatste zijn. Daar gaan we vanuit. Elke minuut is daarmee ook heel waardevol. In de ochtend neem ik uitgebreid afscheid van mijn moeder. We weten namelijk niet of we elkaar in de avond weer zullen zien.” Dit extreme besef leeft niet alleen bij de hulpverleners van de Rode Halve Maan, maar bij elke Syriër. Elke dag, elk moment. “Het klinkt gek, maar het went. Wij Syriërs staan bekend als een flexibel volk. We voegen ons naar de situatie en proberen zo veel mogelijk door te gaan met de gewone dagelijkse dingen”, verklaart Batoul.

Als onderdeel van de Rode Kruisbeweging, is de Syrische Rode Halve Maan onpartijdig. Batoul: “Ik vraag niet: ‘Bij welke partij hoor jij?’ Of: ‘Welk geloof hang jij aan?’ Ik vraag: ‘Hoe kan ik je helpen?’” Die onpartijdigheid moet continu onder de aandacht worden gebracht bij de strijdende partijen. Over de hele wereld is dat de Rode Kruisboodschap: ‘We kiezen geen partij. Laat onze hulpverleners hun werk doen.’ De praktijk ligt ingewikkelder. Batoul: “We hebben al veel collega’s verloren. Ze werden slachtoffer van beschietingen of explosies terwijl ze hulp verleenden. Niet zelden zijn we doelwit van sluipschutters. Dat maakt het werk erg gevaarlijk. En moeilijk. Toch gaan we dat gebied in. In de wetenschap dat het onze dood kan betekenen. Maar er zijn gewonden die onze hulp nodig hebben. Doden die geborgen moeten worden. Dat is ons werk en onze manier om zin te geven aan het leven in deze verschrikkelijke oorlog.”

Beeld: ICRC – juli 2013