In Somalië, Zuid-Soedan, Noordoost-Nigeria, Jemen, Ethiopië, Kenia, Oeganda en Niger zetten hulporganisaties zich met onder andere Giro555-geld in voor slachtoffers van hongerrampen. Hieronder vertellen mensen uit deze landen welke hulp zij hebben ontvangen en hoe deze hulp hen helpt.

Somalië

Drinkwater per vrachtwagen
Het is een drukte van belang in Godob Addon, Puntland, Somalië. Vrouwen en kinderen dringen rondom de vrachtwagen om hun jerrycans te vullen met het langverwachte water. In dit droge woestijngebied van Puntland is water net zo kostbaar als goud. Er was een tijd dat de gemeenschap meer dan genoeg water had, maar nu de droogte zo extreem is zijn de dieren gestorven en de waterputten opgedroogd. World Vision voorziet mensen in Godob Addon via tankwagens van drinkwater, met geld van Giro555. De 10-jarige Fadwuso (zie foto) is een van de 6,7 miljoen mensen in Somalië die geraakt zijn door de al twee jaar durende droogte. Ze is blij met de hulp: “Ik wil de mensen ontzettend bedanken voor het geven van water”. Ook Yasin Ali, dorpsoudste van Godob Addon (op de foto rechts) is dankbaar voor dit water, al geeft hij aan dat ook duurzame oplossingen nodig zijn, zoals waterpompen. (bron en foto: World Vision)

Land cruiser als mobiele kliniek
Rode Kruis-verloskundige Samira Mohamed Ali reist met drie collega-verpleegkundigen in een Land Cruiser naar een dorpje in de woestijn. De auto zit vol materialen om ter plaatse een mobiele kliniek op te zetten. Bij aankomst komen Samira en haar collega’s meteen in actie. Ze laden de spullen uit: dozen met voedingssupplementen, weegschalen, farmaceutische benodigdheden, tafels en stoelen.  Samira en haar collega’s begroeten de inwoners van het dorp en leggen uit welke diensten zij kunnen verlenen in de kliniek. Niet alleen worden de meest gangbare ziektes behandeld en kinderen en vrouwen in de vruchtbare leeftijd gevaccineerd, ook screent het team van Samira kinderen op ondervoeding. Samira’s taak is tevens de zorg omtrent moederschap; zowel prenataal, postnataal en bevallingen zelf. Kinderen boven de 6 maanden die ernstig ondervoed zijn krijgen voor 4 weken ‘Plumpy Nut’ mee, een zeer voedzame, kant-en-klare pindapasta. Samira checkt de bloeddruk van een vrouw in de mobiele kliniek (zie foto). Veel zwangere vrouwen en jonge moeders die ze vandaag ziet, lijden aan bloedarmoede. In een land waar het sterftecijfer onder moeders één van de hoogste ter wereld is, speelt Samira een essentiële rol in het zorgteam. Om zwangere vrouwen, jonge moeders en baby’s de zorg te geven die ze nodig hebben, voorziet Samira ze van de noodzakelijke voedingssupplementen en ijzertabletten. Zo worden de voedingstekorten die ontstaan door een te beperkt dieet, aangevuld. Het Rode Kruis heeft in Somalië 33 permanente gezondheidsfaciliteiten en 33 mobiele klinieken. Sinds begin 2017 heeft het Rode Kruis aan ongeveer 350,000 mensen medische zorg gegeven. (bron en foto: Rode Kruis)

Abdullahi dankbaar voor hulp na verlies geiten
Abdullahi Mohamed Diriye (71) woonde met zijn gezin in het dorp Dhumoodle. Toen hij al meer dan 300 geiten had verloren door de droogte, gebruikte hij het weinige geld dat hij had om naast eten voor zijn gezin, ook de nog overblijvende, verzwakte geiten in leven te houden. “Toen ook dat geld op was, leende ik van vrienden en familieleden. Ik rekende erop dat de overblijvende geiten zouden herstellen zodat ik mijn schulden aan hen zou kunnen betalen zodra het zou gaan regenen. Maar de regen kwam niet en geen van de dieren heeft het  overleefd.” Abdullahi vluchtte hij naar het Higlaaley-kamp in Bahdo, in het Adado district. “Ik wil ICCO & Kerk in Actie en de gevers aan Giro555 bedanken: ik heb al eenmaal een maandelijkse bijdrage van USD 100 ontvangen en zal die de komende twee maanden ook ontvangen.Met dat geld kan ik 20 dollar aan de lokale winkel aan schuld afbetalen. Verder zal ik voedsel voor mijn familie kopen. Jullie hebben echt een grote last van onze schouders gehaald. (bron en foto: ICCO & Kerk in Actie)

Zuid-Soedan

Baby Majok herstelt na ondervoeding
Save the Children ondersteunt het stabilisatiecentrum (een afdeling waar ondervoede kinderen worden behandeld) in het Bor-ziekenhuis. Majok Akoy (zes maanden, zie bovenste foto) werd in dit ziekenhuis opgenomen met een longontsteking. Op de afdeling kindergeneeskunde screenden verpleegkundigen van het stabilisatiecentrum Majok op ondervoeding. Ze stelden een ernstige acute ondervoeding vast, met een longontsteking als complicatie. Majok werd onmiddellijk behandeld. Hij kreeg therapeutische melk tegen de ondervoeding en medicijnen tegen de longontsteking. Al na een paar dagen was er een opvallende verbetering in Majok’s gezondheid. Uiteindelijk bleef Majok zeven dagen in het centrum. Op 10 juni 2017 werd hij ontslagen (zie onderste foto) en aangemeld bij het programma Poliklinische Therapie om te kunnen blijven werken aan zijn herstel. Op de dag van het ontslag was Majoks moeder bijzonder blij over het herstel van haar zoontje. “Ik had de hoop opgegeven dat mijn zoon nog zou herstellen. De familie heeft veel traditionele genezers geraadpleegd maar niets hielp”, vertelt ze. “Met de kennis die ik hier heb opgedaan over goede voeding voor baby’s zal geen van mijn kinderen ooit nog ondervoed zijn”, voegt ze eraan toe. (bron: Save the Children, foto: Peter Agot)

Weer eten en inkomen dankzij visgerei
Agot Mach uit Bor ontving visgerei van Oxfam. “Afgelopen jaar hebben we niet kunnen vissen. Ons visnet is namelijk kapotgebeten door een krokodil. Vanwege de inflatie en gebrek aan geld kon ik geen nieuwe kopen. Het was een heel moeilijk jaar, want we werden volledig afhankelijk van de oogst. We aten vaak maar één keer per dag – en natuurlijk minder vis. Sommigen van ons werden ziek. Dankzij Oxfam hebben we nu een nieuw net, visdraad en haken. We eten weer twee keer per dag en verdienen wat geld omdat we weer wat vis op de markt kunnen verkopen. Ik heb geen boot dus waad ik tot mijn borst in de lagune om de netten te plaatsen. Ik ben wel bang dat een krokodil ook dit net zal pakken… en ik moet natuurlijk ook oppassen voor mezelf! Ik spaar zoveel ik kan om het schoolgeld van mijn kinderen te kunnen betalen. Net als zoveel mensen van mijn leeftijd ben ik zelf nooit naar school geweest. Ik wil dat mijn kinderen verschillende talen spreken, meer van de wereld zien dan ik. Daarom is onderwijs nodig.” (bron en foto: Oxfam)

Noordoost-Nigeria

Medicijnen voor de anderhalf jaar oude Usman

De zoon van Fatima Ali, Usman (zestien maanden oud) was door armoede, het geweld en de aanhoudende droogte ernstig ondervoed. Fatima ging met hem naar de Dalaram-kliniek in Maiduguri (deelstaat Borno) voor behandeling. “Ik ben eind 2016 naar Maiduguri gekomen. De opstandelingen zijn daar lange tijd geweest. Elke keer als ze kwamen, renden we de bossen in. Het was een hel, het was als de hel. Er was geen eten, we overleefden door bladeren te eten”, vertelt Fatima. Samen met haar man en nog negen kinderen wonen ze in een onderkomen dat ze zelf van zink maakten. “In het ziekenhuis krijg ik nu medicijnen voor mijn baby. Mijn baby is mijn grootste zorg op dit moment. Ik bid voor hulp voor mijn zoon, we bidden voor genoeg eten en dat hij gezond wordt.” Het ziet er naar uit dat Usman dankzij de behandeling, die mogelijk is dankzij steun via UNICEF, volledig zal herstellen. (bron: UNICEF, foto: Vlad Sokhin)

Jemen

Overleven dankzij voedselhulp
Omar Hassan Sagheer Aayash (40) en zijn vrouw hebben zeven kinderen, de jongste 11 maanden oud. Zijn familie is erg arm en heeft geen bron van inkomsten. Het gezin woont samen met de 70-jarige vader van Omar, die verlamd is, in een klein huisje zonder deuren of ramen. Omar en zijn familie eten gemiddeld maar een maaltijd per dag. Zijn kinderen vertonen tekenen van ondervoeding. Omar is ongeletterd, waardoor hij moeilijk werk kan vinden. Als dagloner probeerde hij met het sjouwen van zakken cement of bloem wat geld te verdienen, maar door het conflict is de markt ingestort en is er helemaal geen werk meer. Via Stichting Vluchtelingen krijgt het gezin voedsel. Omars vrouw is dankbaar voor deze hulp, omdat het gezin dankzij deze hulp kan overleven. (bron: Stichting Vluchteling, foto: Mona Abdul Kareem Saleh)

Cash for work
In Jemen kunnen veel families geen voedsel kopen, omdat er als gevolg van de crisis geen geld is. Zo hebben ongeveer 1,25 miljoen mensen die afhankelijk zijn van een overheidssalaris al 7 maanden geen salaris ontvangen. Daarom helpt CARE mensen met contact geld of met een loon-voor-werken project. Daarbij krijgen mensen een vergoeding voor werkzaamheden die ten goede komen aan de hele gemeenschap. Zo heeft CARE drie wegen in goede staat teruggebracht via loon voor werken, waaronder deze weg in het Bani Essa Subdistrict – Jabal Habashi of Taiz Governorate. (bron en foto: CARE)

Ethiopië
Asha Abduraman Godana (30) is moeder van acht kinderen en hoort bij de armste en meest kwetsbare gezinnen in Haro Village, in de regio Liben, Ethiopië. Asha nam deel aan het Cash-For-Fork-programma van PLAN. Bij Cash-For-Work ontvangen deelnemers een vergoeding voor werkzaamheden die zij uitvoeren ten gunste van de gemeenschap. Asha hielp bij het bouwen van omheiningen voor weilanden. Asha: “Ik heb 1.050 birr (+- € 33,-) ontvangen. Ik heb het geld aan drie dingen uitgegeven: aan het kopen van legkippen, aan landbouwzaad en aan schoolkosten voor de kinderen.” De hennen leggen al eieren die Asha kan verkopen. Met dat geld koopt ze eten en melk voor de kinderen en betaalt ze pennen, potloden, schriften en de inschrijving op school voor haar kinderen. In totaal heeft Asha 37 kilo zaaizaad kunnen kopen en daarmee 2,5 hectare land bebouwd. Asha is blij dat ze met het geld daarmee niet alleen dingen heeft kunnen kopen die ze nodig had op korte termijn, maar dat het voldoende was om een deel te investeren voor de lange termijn. (Bron en foto: PLAN Nederland)

Kenia

Zingend naar de pomp
Nkiiren Lemadada (55) woont in het dorpje Ntil in Noord-Kenia. Ze vertelt: “Elke dag stond ik om 5 uur ‘s ochtends op om in het donker op weg te gaan naar de dichtstbijzijnde waterbron, zo’n 7 kilometer hier vandaan. Per keer kon ik slechts een jerrycan van 20 liter dragen, en het kostte grote moeite om die te vullen, want de bron was bijna uitgeput. Ik was de hele dag onderweg voor een klein beetje water, dat ook nog eens niet schoon was en een te hoog zoutgehalte had. Sinds kort is er een waterpomp op zonne-energie hier net buiten het dorp. Ik ga zingend water halen, zo gelukkig ben ik. We hebben nu niet alleen schoon en veilig water voor onszelf, ons vee en het huishouden, ik ben ook niet meer de hele dag kwijt met het halen van water. Daardoor kan ik beter voor mijn gezin en voor onze belangrijkste bron van inkomsten, onze veestapel, zorgen. Als weduwe ben ik hoofd van het gezin én kostwinner. De kamelen zijn weer gezond en sterk in plaats van uitgedroogd, waardoor ik ze niet langer voor een bodemprijs hoef te verkopen. Van het geld dat mijn vee opbrengt, kan ik mijn gezin voeden en mijn kinderen naar school sturen.” (bron: Terre des Hommer, foto; Winds of Change

Oeganda

Medische zorg in vluchtelingenkamp
Mary Tabu (35) is uit Zuid-Soedan gevlucht toen de oorlog op zijn hoogtepunt was en kwam met vijf kinderen terecht in het Impevi-vluchtelingenkamp. Ze heeft niets meer van haar man vernomen, en is dus al die tijd een alleenstaande moeder. Haar kinderen kregen schurft en konden niet slapen door de jeuk. Een medisch team van Cordaid legde haar uit hoe ze deze ziekte aan moest pakken. Het advies was om voor een goede persoonlijke hygiëne te zorgen voor haarzelf en de kinderen, en om ook de leefomgeving schoon te houden. Ook kreeg Mary zeep en het advies om ook alle kleren regelmatig goed te wassen. Daarnaast verwees het team haar naar een mobiele kliniek om medicijnen te halen als de jeuk bleef aanhouden. Dankzij deze hygiëne en medicijnen zijn de kinderen vrij van schurft. (bron: Cordaid, foto: Nansamba Reginah)

Niger

Waardigheid
Djamel Nganay, 45 jaar en moeder van vijf kinderen, komt oorspronkelijk uit Niger. Het gezin emigreerde naar Nigeria, waar ze 25 jaar hebben gewoond. Het uitbarsten van het geweld van Boko Haram dwong hen echter terug naar Niger te vluchten. Djamel vertelt: “Bij onze vlucht uit Koukawa (Nigeria) hebben we alles wat ons dierbaar is achter moeten laten. Onze kinderen zijn daar geboren.” Toen Oxfam het project in Waragou, hun huidige woonplaats in Niger, aangekondigde, heeft Djamel zich aangemeld. Bij het selectieproces werd ze geselecteerd. “Oxfam heeft ons vier zakken rijst gegeven, één zak bonen, twee kannen olie en een kilo zout. Daardoor hadden we weer voldoende te eten. Dat hielp ons om niet aan de ellende ten onder te gaan, het gaf ons ook een beetje van onze waardigheid terug.” Wat als de voedseldistributies straks zijn afgelopen? “Dat wordt een moeilijke periode voor ons. We hebben geen enkele bron van inkomsten: geen werk, geen land om te kunnen verbouwen, geen vee…” “Maar”, voegt ze toe, “we zijn Oxfam erg dankbaar voor wat ze voor ons hebben gedaan. Ook wil ik iedereen bedanken die geld heeft geschonken en ons daarmee hebben gesteund in deze moeilijke periode in ons leven.” (bron en foto: Oxfam)