In de media verschijnen met enige regelmaat berichten over hulporganisaties in Somalië die op grote schaal zouden worden gedwongen belasting of smeergeld te betalen aan gewapende groepen. De samenwerkende hulporganisaties herkennen ons niet in deze beschuldigingen.

Veel media beroepen zich op een rapport van de Verenigde Naties, dat stelt dat hulporganisaties steekpenningen betalen aan lokale krijgsheren. Enige nuancering is hier op zijn plaats. In dit rapport staat namelijk het volgende: slechts enkele hulporganisaties betaalden steekpenningen aan lokale krijgsheren, en sommige lokale medewerkers van hulporganisaties betaalden namens de organisaties waarvoor ze werkten. De monitoring group van de VN kon alle informatie hieromtrent moeilijk valideren. Een aantal organisaties ging door met haar werk zonder steekpenningen te betalen, omdat ze relaties hadden in hun gebieden. “Bronnen” meldden vaak dat ze lokale vertegenwoordigers van de betreffende gewapende groep konden overtuigen om de “belasting” niet te heffen.

Veel organisaties van de SHO werken al geruime tijd samen met lokale partnerorganisaties in Somalië, Ethiopië en Kenia. We kennen de lokale infrastructuur en hoewel het met name in Somalië moeilijk is om hulp te verlenen, onmogelijk is het niet. De SHO-organisaties en haar lokale partnerorganisaties kunnen nog steeds noodhulp verlenen aan die mensen die het het hardste nodig hebben. De deelnemende organisaties van de SHO hebben controlemechanismen ingesteld, zoals veldbezoeken, rapportages en accountantscontroles, om misbruik van hulpgelden en – goederen te voorkomen.