“Mensen hebben al drie dagen geen eten gehad”

Sandra Bulling is internationaal emergency communications medewerker van CARE Nederland. Zij doet live verslag vanuit de Filipijnen.

11 november – “We kwamen met de boot aan in de haven in Ormoc City. Zodra we arriveerden, kwamen we midden in een ramp zone terecht. Alles is vernietigd. Tinnen dakplaten hingen in bomen als natte dekens.

Alle huizen langs de kust zijn helemaal platgedrukt. Alles is vernietigd. Verder landinwaarts hebben ongeveer 80 procent van de huizen geen dak meer. Ongeveer vijf procent van de huizen is volledig ingestort – dit zijn voornamelijk houten huizen. Het lijkt wel alsof iedereen die we hebben gezien een hamer of gereedschap in zijn of haar handen heeft, om hun huizen en hun daken te proberen te repareren. Mensen pakken palen en stukken hout van de straat op. Er zijn lange wachtrijen bij bouwmarkten, apotheken. We staan twee uur in de file om brandstof te krijgen. Tot zover zijn de wegen ok, maar het vergt veel tijd om ergens te komen.

“Ik sprak met een winkeleigenaar wiens winkel is vernield; hij is alles kwijt. Hij vraagt ​​zich af hoe hij zijn vijf kinderen gaat voeden. Ik ontmoette ook een klein meisje, zij probeerde haar boeken te drogen. Haar huis is volledig verwoest , maar daar stond ze, bezorgd als ze was over haar schoolboeken, omdat ze naar school toe wil gaan. En het is het enige wat ze heeft achtergelaten.

“We net aangekomen in Jaro, een klein stadje gelegen aan de weg naar Tacloban. Het is donker nu, dus we kunnen niet verder. We verblijven in het politiebureau vanavond – en het is niet zeker waar we zullen slapen, misschien in de auto, of buiten. Er is een elektriciteitspaal die gevaarlijk op het politiebureau leunt. Dank aan de politie voor het gebruik van hun toiletten! Ons plan is om naar Dulag te gaan, net ten zuiden van Tacloban . Onze chauffeur kwam net van daar, en zegt dat het er heel slecht is, en dat ze hulp nodig hebben.

“Mensen worden wanhopiger. Sommige ambtenaren vertelden ons net dat er plunderingen hebben plaatsgevonden in het gebied; mensen die proberen om rijst te krijgen voor hun families. Mensen hebben geen eten gehad voor drie dagen, en ze proberen hun gezin te voeden. Dat is waarom het zo belangrijk is om zo spoedig mogelijk voedsel en hulpgoederen te krijgen in deze gebieden. In Ormoc  was er eten, we konden kip en rijst kopen. Maar er waren grote wachtrijen bij de kraampjes en winkels. We zitten in een stedelijk gebied nu , ik wil er niet eens aan denken hoe het is nu in een landelijk gebied is. Morgenvroeg gaan we weer verder zodra het licht wordt. Ik denk niet dat iemand vannacht wat slaap zal krijgen.”