Marjan Kruijzen werkt voor Cordaid, een van de hulporganisaties achter Giro555, en werkt vanaf 19 november als gezondheidszorgcoördinator in Sierra Leone. Daar begeleidt ze lokale organisaties bij het opschalen van hun ebola-noodhulp en werkt ze met de overheid mee aan de wederopbouw van gezondheidszorg in het land.

Wat goed om weer in Sierra Leone te zijn! Maar ook intens en heftig. We zijn gisteren aangekomen en hebben gelijk veel afspraken gemaakt en mensen ontmoet. Er is door ebola een ‘no touch policy’, maar hoe dan ook komt je erg dicht bij elkaar en je raakt dezelfde dingen aan. Ik ontsmet mijn handen, raak niemand aan en zit niet met mijn handen aan mijn mond.

Voortdurend speelt het door je hoofd, ‘pas op’. Wat heb ik aangeraakt? Het is heftig.

Maar nog veel heftiger is het voor de mensen hier. Iedereen wordt door ebola geraakt. Iedereen heeft zijn of haar verhaal.

Dit is Ramatulie Kargbo. Ze is 19 jaar. Haar ouders zijn in oktober in twee weken tijd aan ebola overleden. Daarna zat zij 42 dagen in quarantaine, samen met haar twee broertjes en een zusje van drie. Alleen de buren brachten wat eten, familieleden niet. Die waren te bang.

De ouders van Ramatulie zijn in het ebola behandelcentrum gestorven en begraven door een ‘buriel team’. Ramatulie en de andere kinderen hebben ouders niet meer kunnen zien.

Ramatulie is de oudste. Ze is in één klap verantwoordelijk geworden voor het huishouden, voor het huis dat ze huren, het inkomen, voor de broers en haar zusje. Voor alles. Ze weet niet hoe het verder moet. Ik ga uitzoeken of ze hulp kan krijgen via een partnerorganisatie van ons en via Unicef.

Alex Lamien Surien is ook 19. Nadat zijn oom stierf aan ebola, moest hij 22 dagen in afzondering. Zijn tante had ook ebola maar heeft het overleefd. Hun buren vermijden uit angst elk contact. Alex weet niet of hij blij of verdrietig moet zijn. Hij heeft het overleefd, maar zijn oom voor wie hij grote bewondering had niet.

Sheka Korom is 22. Toen zijn neefje van 12 besmet raakte met ebola, moest hij met negen familieleden in één huis in quarantaine. “Ik heb het overleefd”, zegt hij.