Talib, acht jaar, raakt zijn moeders gezicht zachtjes aan en vraagt of ze zich wel goed voelt. Ze lacht naar hem om hem te bevestigen dat alles okay is. Hij zucht zachtjes en duwt haar rolstoel vooruit, de stoffige weg op, terug naar hun kleine kamer dat nu hun thuis is.

Zeinab zit in een rolstoel sinds Talib is geboren. Haar man is drie maanden geleden vermoord in de oorlog in Syrië. Vlak daarna vluchtten Zeinab en Talib naar Libanon. Ze hebben geen bron van inkomsten en op dit moment verblijven ze bij een ouder echtpaar in Libanon. Zij zorgen nu voor hen. “Dit echtpaar is arm en oud en zij kunnen niet voor ons blijven zorgen. Ze hebben ons gevraagd om ergens anders heen te gaan. Ik weet niet wat we moeten doen. We hebben niets en Talib is te jong om te werken. We hebben zelfs nog geen andere kleding aan gedaan sinds we hier zijn”, zegt Zeinab, wijzend nar Talib’s sweater.

Zeinab heeft continu medicatie nodig, maar ze heeft geen medische hulp gehad sinds ze in Libanon zijn. Haar bloeddruk is laag. “En ik kan niet naar het toilet in mijn eentje,” vertelt ze. “Talib moet me dragen als ik naar de wc moet ‘s nachts. Hij doet heel veel voor mij. Maar hij is eigenlijk te jong om dit allemaal te doen. We hebben alleen geen keus.”

Talib komt naar de kindvriendelijke speelplaatsen van World Vision. Hier kunnen vluchtelingenkinderen spelen en leren. Hier krijgen ze ruimte om de heftige dingen die ze hebben meegemaakt, te verwerken. Voor Talib, een kleine jonge vluchteling die zorgt voor z’n moeder, is deze kindvriendelijke speelplaats erg belangrijk.

Dankzij geld uit de SHO-actie voor Syrische slachtoffers kan World Vision vier nieuwe speelplaatsen aanleggen in vluchtelingenkampen in Jordanië.