Afgelopen week was het precies een jaar geleden dat een verwoestende aardbeving Haiti trof. Voor de Haitianen was het een moment om stil te staan bij de vele vrienden en familie die ze verloren hebben. Voor de media was het een moment om Haiti onder de loep te leggen en te kijken hoe het er nu, een jaar later, voor staat met de wederopbouw van Haiti.

Het algemene beeld wat naar voren kwam was niet best: de wederopbouw van Haiti zou onnodig langzaam gaan. er gebeurt niet genoeg en wat er wel gebeurt zou veel beter en sneller kunnen. Waarom ligt er nog altijd zoveel puin in de hoofdstad? En waarom wonen er nog altijd zoveel mensen in tentenkampen? Sommigen pleitten er zelfs voor dat het aan Haiti gedoneerde geld nu al weggegooid zou zijn geweest.

Besteed echter iets meer tijd in de vele wijken die Port-au-Prince rijk is en je zult ontdekken dat er tussen de puinhopen allerlei tekens van hoop te bespeuren zijn. Mensen zijn druk in de weer met het opzetten van allerlei handeltjes, en huizen die op het eerste oog afgebroken leken te worden blijken bij nader inzien in opbouw te zijn. En ook voor de vele Haitianen die hun huis verloren tijdens de aardbeving is er weer hoop:

“Mensen in de buurt hadden het erover dat Cordaid families hielp met het bouwen van een nieuw huis” vertelt Linda Dupont, “ik ben naar één van de bijeenkomsten in de buurt gegaan om te zien waar ze het over hadden en nu ben ik één van de eersten die van Cordaid in onze buurt een nieuw huis ontvangt!”

Linda is alleenstaand moeder van drie kinderen en woont in de zwaargetroffen wijk Saint-Marie. Hoewel ze geluk had en niemand verloor tijdens de aardbeving, verloren zij en haar familie wel hun huis en bezittingen. De afgelopen maanden woonde ze met haar ouders, zus en drie kinderen in een geïmproviseerd huisje dat ze na de aardbeving met wat bij elkaar gesprokkeld hout en golfplaat heeft gebouwd. “Ik had geen hoop meer en wist niet meer wat ik met mijn leven aan moest,” vertelt ze.

In korte tijd is er echter veel veranderd. Linda is door de andere buurtbewoners gekozen om als één van de eersten een nieuw Cordaid huis te ontvangen in haar buurt. “In dit huis ga ik wonen met mijn kinderen, het andere is voor mijn ouders en zus,” legt Linda uit terwijl ze me rondleidt op de plek waar haar nieuwe huis gebouwd wordt. Een groep jongeren is druk bezig met het afwerken van de vloeren van de twee huizen. De frames met dak erop staan er al. “Alleen de muren hoeven er nu nog in en dan heb ik weer een huis waar ik veilig kan wonen met mijn kinderen.”

Linda en haar familie zijn de eersten van de duizenden families die in de hoofdstad een nieuw huis van Cordaid zullen krijgen. Niet alleen kunnen families in deze nieuwe huizen weer op een menswaardige manier bouwen aan een beter bestaan, maar misschien nog wel belangrijker, elk afgeleverd huis levert ook een bijdrage aan hoop op een betere toekomst: “het huis van Cordaid is heel mooi, ik had nooit verwacht dat ik zo snel alweer zo’n huis zou hebben,” vertelt Linda, “ik heb nu weer goede hoop dat het komende jaar een stuk beter zal zijn.“