Kinderen beschermen tegen kinderhandel, hen herenigen met hun ouders en helpen hun trauma’s te verwerken. Het is het werk van Pernille Ironside, specialist kinderbescherming van UNICEF. Ze werkt onder zware omstandigheden in Tacloban, Filipijnen.

Weinig voedsel, zeven uur slaap per week en een klein beetje drinkwater. Het zijn niet alleen de omstandigheden waarin de slachtoffers van tyfoon Haiyan werken, maar ook de hulpverleners. Pernille is direct na de ramp aan de slag gegaan op de Filipijnen. Want kinderen zijn enorm kwetsbaar na een dergelijke ramp. ‘’Honderden kinderen zijn hun ouders kwijt’’, vertelt Pernille. ‘’Daarom focussen we ons op drie werkgebieden. We identificeren alleenstaande kinderen en herenigen hen met ouders of familieleden. Daarnaast richten we kindvriendelijke ruimtes in waar kinderen opgevangen kunnen worden en geholpen worden bij het verwerken van hun trauma’s. Ten derde werken we samen met de autoriteiten om kinderhandel te voorkomen.’’

Trauma’s

Het werk van Pernille en haar collega’s is van groot belang. ‘’Kinderen hebben dingen gezien die geen mens kan verwerken. Het hele land staat op zijn kop en je kunt nergens ontsnappen aan de harde waarheid. Kinderen hebben ontbindende lichamen zien liggen in hun school. het gebeurt dat kinderen in paniek raken als het begint te regenen. Ze associëren slecht weer met een hele grote ramp.’’ UNICEF richt samen met lokale partners kindvriendelijke ruimtes in. Hier kunnen kinderen weer even kind zijn, spelen en hun trauma’s verwerken.

Zware omstandigheden

Niet alleen voor de inwoners is het leven op de Filipijnen zwaar. Ook de hulpverleners werken in dezelfde omstandigheden waar de bewoners in leven. Pernille werkt al jaren voor UNICEF en doet het werk met heel veel passie. Maar eenvoudig is het zeker niet. ‘’Ook wij hebben weinig voedsel en weinig water, terwijl het hier enorm warm is. Gisteren hadden we maar een emmer water per persoon, ook om ons te wassen en te koken. Ook wij moeten op zoek naar een noodlatrine om onze behoefte te doen en slapen is er nauwelijks bij. Je moet dus stevig in je schoenen staan, flexibel zijn en de omstandigheden accepteren zoals ze zijn. Want de kinderen hebben ons keihard nodig.’’