Niet elke organisatie kon zo maar hulp verlenen. Om de coördinatie te bevorderen en de hulpverlening zo effectief mogelijk te laten verlopen werkten de hulporganisaties nauw samen. De Indonesische regering nam daarin de leiding. Giro555-deelnemers en hun lokale partners bepaalden zoveel mogelijk met de getroffenen zelf welke hulp er nodig was, wie de hulp het hardst nodig had en hoe deze mensen bereikt konden worden.
Waar nodig werden in de beginfase van de hulpverlening helikopters, brommers en schepen ingezet om afgelegen bergdorpen of kuststreken te bereiken. Toen een aantal maanden later veel puin was geruimd en de infrastructuur min of meer hersteld was, werden de meeste goederen over land vervoerd in vrachtwagens en auto’s.