De SHO richtte zich in eerste instantie op noodhulp. Er werden en worden zoveel mogelijk materialen in de Filipijnen zelf gekocht, zoals voedsel en jerrycans voor vers drinkwater. De hulpverlening is na de eerste maanden meer en meer over gegaan naar wederopbouw, waarbij huizen en basisvoorzieningen worden gereconstrueerd en er aandacht is voor zaken als inkomensvoorziening (zoals landbouwzaden, vissersboten en gereedschappen) en risicovermindering bij rampen.