‘Dolo Ado transit’, zo heet het tijdelijke opvangterrein in het Ethiopische grensgebied met Somalië. Zo’n 14.000 vluchtelingen wachten in het transitcentrum totdat ze een tent krijgen toegewezen in een van de drie overvolle officiële vluchtelingenkampen 80 kilometer landinwaarts. En iedere dag komen hier nog eens 250 Somalische vluchtelingen bij.

Wachten op een tent en een wc
‘Dolo Ado transit’ is niet ingericht om vluchtelingen voor langere tijd op te vangen. Het terrein is dan ook een semi-geordende chaos. Overal staan zelfgemaakte hutjes van stokken, sprokkelhout, doeken en plastic zeil, met weer verderop tientallen witte tenten om mensen toch enige vorm van onderdak te bieden.

Een vierde vluchtelingenkamp met een capaciteit voor 40.000 vluchtelingen gaat op 3 augustus open. Een ambitieuze planning, als je bedenkt dat de plek waar dit Heloweyn kamp moet gaan komen vooralsnog een volstrekt kale, rotsachtige vlakte is. “De uitdaging zit ‘m in het bouwen van de wc’s”, vertelt hulpverlener Abdirashid van Save the Children. “De grond is keihard, dus er zijn drilboren nodig om de gaten te graven. Een race tegen de klok, want Dolo transit barst uit zijn voegen. Maar zolang er geen wc’s zijn, kan het kamp niet open.

Gelige pap voor extra voedingsstoffen
“We hebben 90 kilometer gelopen”, vertelt Maryam Hasati in het voedingscentrum van Save the Children in het tijdelijke opvangcentrum in Zuid-Ethiopië aan de grens met Somalië. Ze zit op de grond met haar zoon Molenor (5) en dochter Muslima (3) die hun lepel af en aan naar hun mond brengen. Ondervoede vrouwen en kinderen krijgen hier twee keer per dag een portie “porridge”, een gele pap met extra voedingsstoffen, eiwitten en vitaminen. Maryam komt uit Cruranbot, een klein plaatsje in Somalië. “We hebben onze geiten en schapen die nog leefden verkocht om eten te kopen en vervoer te regelen”. Maar de auto redde het niet tot aan de grens. “We hebben vier dagen gelopen, samen met mijn oudere broer, mijn man en mijn vijf kinderen. De jongste is 2 en de oudste is 13 jaar.” Ook Maryam is op de vlucht geslagen voor droogte en conflict. 15 dagen wacht ze nu al met haar familie op een plekje in een van de officiële vluchtelingenkampen. En de toekomst? “Until God brings change, we’ll stay here”.

Op de vlucht voor honger en droogte bevallen van een tweeling
Badiya (25) heeft zojuist wat extra voeding gekregen in het voedingscentrum van Save the Children in Dolo Ado transit, het tijdelijke opvangterrein in Ethiopië, net over de grens met Somalië. Onder haar gewaad tekenen zich twee kleine bobbels aan haar linker- en rechterzijde af. Een tweeling zo blijkt, van net twee maanden oud. Ook vrouwen die borstvoeding geven, krijgen extra energie- en eiwitrijk eten in het voedingscentrum, zodat hun moedermelk voldoende voedingsstoffen bevat.
Iets meer dan twee maanden geleden sloeg ze hoogzwanger met haar man en vijf kinderen op de vlucht voor droogte en honger. “We verbouwden sorghum (gierst) op ons land en hadden veel geiten, maar ze zijn allemaal doodgegaan van de honger. We hadden geen geld om te vluchten, maar konden een auto lenen van de broer van mijn man. Opeens kwamen de weeën. Mijn man stopte de auto en ik ben langs de kant van de weg bevallen. Na zes dagen in de auto, werden we zeventig kilometer voor de grens aangehouden door Al-Shabaab en moesten we lopend verder. Badiya vertelt haar verhaal alsof het niets is. Een ding weet ze zeker, zodra de regen weer komt, wil ze weer terug naar huis.