’We zingen’, zegt ze, en laat een lied horen

Care medewerker Laura Sheahen reist door Ormoc en beschrijft de vriendelijkheid en veerkracht van de mensen die zij tegenkomt.

“Bangon Ormoc!” Het staat op de muren die nog overeind staan na tyfoon Haiyan. Het staat op het wrakhout dat opgestapeld ligt tegen de geknakte elektriciteitsmasten. Het staat op t-shirts. In Ormoc, op de knieën gebracht door de tyfoon, betekent het: “Sta op!”

En de mensen op de Filipijnen stáán op. Tyfoon Haiyan richtte een verlammende verwoesting aan, maar mensen in Ormoc laten zich niet lam leggen. Tussen de dikke stapels elektriciteitsdraden werken monteurs aan herstel van stroom. Steeds meer winkels openen, zonder veel voorraden en zonder veel licht, maar ze zijn open. Op de markt vindt een levendige handel in zaklantaarns plaats, evenals in barbeques, sinaasappels en het zo noodzakelijke flessenwater.

Mensen die al hun bezittingen met een snelheid van meer dan 300 km per uur weg zagen waaien lachen naar elkaar en wensen me “goedemorgen” in het Engels. Ze wachten geduldig in lange rijen bij de bank en bij telefoon-oplaadpunten. Twee keer heb ik iets gekocht en het wisselgeld laten liggen; twee keer renden mensen achter mij aan om het mij te brengen.

De dorpen buiten de stad zijn vol van het geluid van getimmer en gezaag. In ieder dorp waar ik kom zitten de mannen op het dak, bezig om zo goed en zo kwaad als het ging hun huis waterdicht te maken. Ze gebruiken spijkers die zij uit wrakhout trekken en eerst recht moeten hameren voordat ze te gebruiken zijn. Ze hebben niet genoeg materialen, maar wat ze hebben gebruiken ze.

Deze week heeft CARE eten uitgedeeld in dorpen buiten Ormoc. Terwijl zij in de hete zon wachtten op hun beurt, vertelden mensen mij hun verhalen – en hielden hun parasol boven mijn hoofd om mij te beschermen tegen de zon.

“Met huilen krijgen we ons huis niet terug”, zegt een opmerkelijk zelfbewust meisje van veertien. Haar ouderlijk huis is volledig verwoest; ze woont nu bij familie. Terwijl we toekijken hoe mannen het puin uit de school ruimen vraag ik haar hoe ze haar tijd vult nu ze niet naar school kan.

“We zingen”, zegt ze – en laat meteen een lied horen.

Natuurlijk zingt niet iedereen hier. Veel families hebben dierbaren verloren. Maar de mensen in deze streek tonen een opvallende hoeveelheid geduld en veerkracht.

Een `Bangon Ormoc`-slogan staat op een gebouw waar de Filipijnse vlag wappert. Onder de slogan staat, in het Engels: “Dakloos, thuisloos, niet hopeloos.”