Angst en onzekerheid in Libanon: kan ik ooit nog terug naar huis?

Al meer dan een jaar woedt er een conflict in het Midden-Oosten. Met de grootschalige bombardementen op Libanon is de oorlog in het Midden-Oosten sinds afgelopen september nog verder geëscaleerd. Bastiaan van Blokland, werkzaam voor het Rode Kruis, bevindt zich momenteel in Beiroet. Hij ziet dat het geweld in het land toeneemt en merkt hoe de angst onder de bevolking groeit. “Vannacht was er een onweersbui, en ik dacht even dat er opnieuw bombardementen waren. Gelukkig bleek het onweer te zijn,” vertelt hij. 

Het Rode Kruis helpt vluchtelingen in Libanon. Kinderen krijgen speciale armbandjes, zodat ze snel familie kunnen vinden wanneer ze verdwaald raken.

“De laatste dagen is het een stuk gewelddadiger in Libanon,” vervolgt Bastiaan. “Er zijn steeds meer aanvallen, vaak ook overdag. Dit vergroot de angst en stress onder mensen. Zelfs het geluid van een vuilnisbak die omvalt, kan hen laten schrikken.”

Hulpverleners van het Rode Kruis werken de klok rond

Ongeveer tachtig procent van alle ambulances in Libanon zijn van het Rode Kruis. Hulpverleners hebben het dan ook erg druk. Ze verlenen eerste hulp, helpen bij het afnemen van bloed voor bloedtransfusies en ze houden zich bezig met distributies van noodzakelijke spullen voor mensen op de vlucht.  

Alles achter laten

Meer dan een miljoen mensen in Libanon zijn op de vlucht, wanhopig op zoek naar veiligheid. Volgens Bastiaan is de angst onder de mensen duidelijk merkbaar. “Ze weten niet of ze ooit terug kunnen naar hun huis. Bovendien is het moeilijk om ergens veiligheid te vinden, want Libanon is een klein land, omringd door andere onveilige gebieden.”

Mounir Badawi moest ook vluchten voor het geweld. “Ik hoorde de bommen vallen en moest snel mijn spullen pakken,” vertelt hij. “Ik moest al een keer eerder vluchten voor het geweld, maar toen had ik meer tijd om me voor te bereiden. Dit keer hebben we echt alles achter moeten laten.”

Een vriend van Mounir werd onderweg ziek. Het Rode Kruis stuurde onmiddellijk een medisch team, dat eerste hulp verleende. “Ik ben het medische team ontzettend dankbaar,” zegt hij.

Wij zullen altijd klaar staan in ons Rode Kruis-uniform

Reem Hajj Ali, vrijwilliger bij het Rode Kruis in Libanon, maakte een raketaanval van dichtbij mee. “We waren in het centrum toen we het geluid van een raket hoorden. De lucht lichtte fel op, en gebouwen werden verwoest. Er brak een enorme brand uit. Het eerste wat ik hoorde, was het geschreeuw van een vrouw. Ze rende met haar kinderen uit een gebouw en riep huilend om hulp. Het was een zeer emotionele situatie, vooral omdat er kinderen bij betrokken waren. We haastten ons naar de plek van de raketaanval en hielpen mensen totdat we zeker wisten dat er niemand meer onder het puin lag,” voegt ze toe. 

Reem vertelt dat de enorme verwoesting diepe indruk op haar heeft gemaakt. “Ons Rode Kruis-centrum stond op een gevaarlijke plek, waardoor we daar niet konden blijven. Net als de bevolking moesten ook wij naar een andere locatie verhuizen. Het was zwaar om alles achter te laten, vooral omdat we ons centrum met eigen handen hadden opgebouwd. Toch blijven we doorgaan met helpen, ondanks alles. We zullen altijd voor mensen klaarstaan.”

Hulpverlening Rode Kruis 

Het opgehaalde geld via Giro555 gaat naar de mensen die het hardst hulp nodig hebben: zoals in Gaza, maar ook in Libanon, de Westelijke Jordaanoever en Syrië. Hulpverleners staan daar dag en nacht klaar om medische hulp te bieden, voedsel en water uit te delen en vluchtelingenkampen op te zetten voor mensen die noodgedwongen hun huis moesten verlaten. Dit doen zij onder enorme druk en met gevaar voor eigen leven.