Hoe is het er nu?
Voorbereid op toekomstige rampen
Direct na de ramp was de eerste prioriteit van de hulpverleners om slachtoffers voedsel, drinkwater, tijdelijk onderdak en medische zorg te bieden. Toen deze primaire behoeften voor een groot deel van de getroffen bevolking toegankelijke waren, kondigde de Filipijnse regering op 4 juli 2014 de wederopbouwfase aan. Daarin ligt de focus onder meer op het herstel van huizen en scholen, van drinkwater- en gezondheidsvoorzieningen en van inkomstenbronnen. De wederopbouwfase ging geleidelijk over in een fase van verder herstel via het building back better-principe en van disaster risk reduction: het voorbereid zijn op toekomstige rampen. Volledig herstel zal echter nog jaren duren, zo verwachten hulporganisaties. Met geld van Giro555 werden tot eind 2015 wederopbouwprojecten uitgevoerd. Vele hulporganisaties zijn er met andere fondsen nog steeds aan het werk.
Infrastructuur en openbare voorzieningen
Infrastructuur en basisvoorzieningen zijn vrijwel volledig opgebouwd. Beschadigde bruggen zijn weer hersteld, wegen zijn begaanbaar en vliegvelden open. Telefoon en radionetwerken zijn hersteld en de elektriciteitsvoorziening functioneert.
Huisvesting
Bijna een half miljoen mensen heeft direct na de ramp noodonderdak gekregen, zoals tenten. Ook zijn er pakketten uitgedeeld met gereedschap en materiaal om huizen mee te repareren of onderdak mee te bouwen. De snelheid waarop mensen zelf weer huizen herstelden noemden hulpverleners ´indrukwekkend’. Maar hoewel veel huizen zijn hersteld of herbouwd, zijn er nog ruim 13.000 mensen die in een tent, barak of andere constructie
wonen. (Cijfers: IDMC, 1 juni 2015)
Economie en voedsel
De lokale economie werd nagenoeg verwoest, kokosnootbomen en landbouwgronden zijn ernstig beschadigd. Ook vissersboten en -gereedschappen zijn beschadigd of verdwenen, waardoor de visserij wordt bemoeilijkt. Lokale prijzen van voedsel en (bouw)materialen stegen door schaarste. Mensen willen werken aan een toekomst en niet afhankelijk zijn van hulp, maar manieren om een inkomen te verdienen ontbreken vaak. Mensen worden daarom ondersteund in het opstarten en herstellen van economische activiteiten. Zo worden er bijvoorbeeld rijstplanten, kokos- en bananenbomen uitgedeeld aan boeren, en ontvangen vissers boten en visgerei. Via cash-for-work programma’s wordt zowel gewerkt aan herstel als dat de slachtoffers een inkomen genereren.
Meer informatie
Lees voor meer informatie over de situatie ter plekke de laatste informatie op UNOCHA (Office for the Coordination of Humanitairan Affairs van de Verenigde Naties).
