Rode Kruis: “Oost Samar is weg”

Woordvoerder Merlijn Stoffels van Het Rode Kruis is in de Filipijnen en houdt een blog bij over zijn ervaringen op de Filipijnen.

16 november- We brengen de nacht door in een hotel aan zee. Er blijken veel mensen uit Tacloban te verblijven. Ze zijn de zwaargetroffen stad ontvlucht. Het is er niet meer uit te houden, zeggen ze. Maar het lukt ze niet van het eiland af te komen. Zowel de boten als de vliegtuigen zitten overvol.

We hadden vannacht de luxe van een airco en een bed. Zolang de generator aanstond, tenminste. Dat slaapt toch een stuk beter dan in de hitte op een stretcher in een lawaaiig Rode Kruis-kantoor. Ik voel me gelijk schuldig, als ik me bedenk dat de meeste mensen hier helemaal geen dak boven hun hoofd hebben.

Letters van het alphabet

De wekker gaat vroeg om op tijd bij een voedseldistributiepunt in de stad Abuyog te zijn. Om de stad aan de oostkust van het eiland te bereiken, maken we een prachtige tocht door de bergen. We rijden langs veel, heel veel palmbomen, rijstvelden, grote rivieren en zien prachtige vergezichten. Dit deel van het eiland heeft gelukkig weinig geleden onder de superstorm. Over de andere kant van de bergen kunnen we dat helaas niet zeggen.

Onderweg vertelt Gem, mijn Philipijnse collega van het Rode Kruis in Manilla, dat dit een jaar is met extreem veel tyfhoons. De Filipino’s geven ze namen in de volgorde van het alphabet. Daarom heet de tyfoon hier niet Haiyan zoals in de rest van de wereld, maar Yolanda. Dit jaar zijn ze al door het alphabet heen, zegt ze. Want deze week was de Z van Zoraida aan de beurt en beginnen ze weer van voren af aan.

Voedsel voor enkele dagen

Op het gemeentehuis bij Abuyog staat een TV-ploeg van het RTL nieuws op ons te wachten. Ze willen een portret maken van een familie die zwaar getroffen is door het natuurgeweld. In een buitenwijk van de stad krijgt verslaggever Koen de Regt een rondleiding om het huis, want erin bestaat niet meer. Alleen het dak ligt er nog. Alles eronder is ingestort. Koen vraagt de vrouw of ze geld heeft om het huis te herstellen. Nee, zegt ze tegen hem. “Ik heb niet eens geld om melk voor mijn baby te kopen.”

Op dat moment komt een vrachtwagen van het Rode Kruis met voedsel, water en andere hulpgoederen aanrijden. De vrouw sluit aan in de rij en wordt intussen gefilmd door de cameraman als ze het voedselpakket krijgt uitgereikt op het plaatselijke voetbalveld. Ze krijgt nu voedsel voor een paar dagen. Haar man is boer. Veel van zijn  gewassen zijn vernietigd door de storm; het is dus de vraag hoe ze over een paar dagen weer aan eten moeten komen.

Samar

We rijden verder naar het zuiden van het eiland, naar de stad Maasin. Morgen vertrekken we daarvandaan via de oostkust naar het noorden, waar we aan het eind van de dag het eiland Samar hopen te bereiken, waar het Nederlandse Rode Kruis een project heeft tegen kindersterfte. Vandaag kopt een Engelstalige Filipijnse krant (the Star) op de voorpagina over het eiland: ‘Eastern Samar is gone’.  In het artikel wijst de krant haar lezers erop, dat door alle media-aandacht ten onrechte wordt gedacht dat alleen de stad Tacloban van de kaart is geveegd door de allesverwoestende storm.

Om op Samar te komen, moeten we langs de zwaar getroffen oostkust van het eiland Leyte rijden. Dit keer voor de veiligheid niet in een Rode Kruis-auto maar in een huurauto. Het zal een heftige dag worden, niet alleen vanwege de lange afstand die we moeten afleggen, maar ook door wat we gaan zien.

De samenwerkende hulporganisaties achter Giro555:

Bij uitzonderlijke rampen slaan de 10 samenwerkende hulporganisaties de handen ineen onder de naam Giro555. Zij vragen heel Nederland zich aan te sluiten om geld in te zamelen voor hulp aan slachtoffers. Want samen redden we meer levens. Meer informatie